Det obe-n-ufem Berg mues-es öppis gää
Det obe-n-ufem Berg mues-es sy
So mänge würd alles voll uf sich näh
Uf dem schteile Wäg det hy
Er suecht sich en Füehrer wo-n-en füehrt
En Füehrer wo de Wäg guet kännt
Eine wo-n-en tüüf i de Seel berüehrt
Wo-n-es Füür scho sit ewig brännt
Er folget em blind dur die schteilschti Wand
Luegt nöd links und nöd rächts vo dem Pfad
Wott nume uf de Berg und verlüürt de Verschtand
G’ratet usser Rand und Band
Uf de Berg – uf de Berg
Um jede Prys uf de Berg
Und äne am Berg isch sin Brüetsch uf em Wäg
Au äne am Berg gaht’s berguuf
De nimmt all’s uf sych, über Schtock und Schtäg
Git alles, verlüürt fascht de Schnuuf
Fluecht über sin Brüeder, äne am Hang
De heigi de rächt Wäg verlaa
De seig uf em Holzwäg, das wüss’ er scho lang
Uf em Gipfel werd’ de nie schtah
Dänn er heig sin Füehrer, dä känni sich uus
Sin Füehrer, de seig de wo’s weiss
Doch de füehrt die Schaf uf em Wäg schtur graduus
Und macht alli zäme heiss
Uf de Berg .....
Es isch jede willkomme, det obe-n-uf em Berg
Hoch über dem Erde Tal
Ob mer ufe schpaziert, sich dur e Wand ufe quält
Isch dem Berg hoch det obe-n-egal
Sit eewiger Zyt isch de Berg jetzt scho da
Sit eewiger Zyt euses Ziel
Vo überall her tüe-mer chlättere d’raa
Es eewig’s göttlich’s Schpiel
Mir gänd em Näme und glaubed dänn draa
Mir heigid de Berg nur für eus
Er seigi eleige für eus nume da
Gott, Manitu, Allah und Zeus
Au ich bin irgendwie uf em Wäg zu dem Berg
Ohni Füehrer, defür nimm mer Zyt
Uf em Wäg zu dem Ries chum-mer vor wie-n-en Zwerg
Und ich weiss es: min Wäg isch na wyt
Uf de Berg .....
|
